به گزارش وقت صبح به نقل از بهداشت نیوز؛ نتایج مطالعات آزمایشی جدید در یک کلینیک دندانپزشکی که تجویز همه مواد مسکن های اعتیاد آور را متوقف کرد، نشان می دهد که بیماران درد را به خوبی مدیریت می کنند.
در واقع بر اساس این مطالعه مشخص شد بسیاری از مسکن ها در درد دندان بی تاثیر هستند.
تیمی از پژوهشگران در مطالعات جدید خود الگوهای تجویز داروهای ضد درد اپیوئیدی و غیرافیونی را همراه با پیامدهای درد دندانی بیماران، قبل و بعد از اینکه کلینیک ابتکار کاهش مواد افیونی را در سال ۲۰۱۳ آغاز کند، مقایسه کردند.
محققان مؤسسه بهداشت دهان و دندان Eastman در مرکز پزشکی دانشگاه روچستر در روچستر، نیویورک، در این رابطه گفتند: تقریباً ۱۸۰۰ بیمار، سالانه بیش از ۲۰ هزار قرص اپیوئیدی را قبل از اجرای استراتژی کاهش مواد افیونی در کلینیک ما دریافت می‌کردند.
بعد از آن مشخص شد حذف نسخه‌های اپیوئیدی ممکن است به این معنی باشد که تقریباً ۱۰۵ نفر در سال به مصرف مداوم مسکن های اعتیاد آور دچار نخواهند شد.
به گفته مؤسسه ملی تحقیقات دندانپزشکی و جمجمه و صورت، برای کاهش ناراحتی پس از عمل های دندانپزشکی، مانند کشیدن دندان، لثه و سایر انواع جراحی های دندانی، یا قرار دادن ایمپلنت های دندانی، دندانپزشکان ممکن است مسکن های افیونی را همراه با انواع دیگر مسکن ها تجویز کنند.
این مؤسسه می‌گوید مواد افیونی معمولاً برای درمان درد دندان شامل هیدروکودون، اکسی کدون و استامینوفن کدئین است.
به گفته محققان، در حالی که انجمن دندانپزشکی آمریکا داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی را برای مدیریت درد توصیه می کند، استفاده از مواد افیونی بیشتر رواج دارد.
به باور محققان، این رویکرد ممکن است تا حدی به دلیل فقدان جایگزین برای مواد افیونی باشد، به ویژه زمانی که دارو هایی همانند NSAID ها یا استامینوفن برای بیمار مناسب نیستند یا خوب کار نمی کنند.
محققان در طول این پژوهش، اطلاعاتی را از سوابق الکترونیکی سلامت بیماران در مورد کشیدن دندان معمولی یا جراحی بازیابی و مسکن های تجویز شده را چه به عنوان یک داروی منفرد، چه ترکیبی از مواد افیونی یا مسکن ها، از جمله ایبوپروفن، استامینوفن و گاباپنتین مد نظر قرار دادند.
آنها همچنین بررسی های بعدی را برای پایش درد بعد از عمل بررسی کردند.
در نتیجه این مطالعات، محققان دریافتند که استفاده از مسکن غیرافیونی و مسکن های اعتیاد آور در سال ۲۰۲۲ به طور چشمگیری بیشتر بود و 62.5 درصد از بیماران را شامل می شد. در سال ۲۰۱۲، چنین تجویزی تنها برای 0.2 درصد از بیماران استفاده شد.
در این میان نکته جالب این است که استامینوفن یا ایبوپروفن در 2.2 درصد مواقع نتوانستند درد کشیدن دندان را کنترل کنند، که به طور قابل توجهی کمتر از نرخ شکست گاباپنتین-استامینوفن 4.1 درصد و نرخ شکست گاباپنتین / ایبوپروفن 5.9 درصد است.
