ویدئو/ رامبد جوان: گرین کارت ندارم، حرف گوش کنید!

رامبد جوان در ویدئویی گفت گرین کارت ندارد اما بعضی ها نمی خواهند بشنوند و فقط حرف خودشان را می زنند.

وقت صبح– در ادامه ویدئوی حرف های جدید رامبد جوان در مورد گرین کارت را ببینید.

رامبد جوان در پاسخ به این سوال که گرین کارت دارد یا نه؟ گفت: من گرین کارت ندارم. الان جنبشی راه افتاده که گرین کارتت را زمین بگذار و این حرف ها، ولی من ندارم.

برخی دوست دارند حرف خودشان را تکرار کنند. من گرین کارت ندارم در نتیجه من مخاطب این موضوع نیستم. 

واکنش به انتقاد به خندوانه

جوان درباره انتقادهایی که به «خندوانه» می‌شود هم گفت: طبیعی است هر حرکت و عملکردی مخالف و منتقد دارد. خیلی هم خوب است. منتقدها کمک می‌کنند آدم بتواند مسیرش و جلوترش را بهتر ببیند و به خاطر اینکه آن‌ها به عملکرد تو انتقاد می‌کنند و وقتی تو به پشت سرت نگاه می‌کنی، فرصت پیدا می‌کنی که قدم‌های بعدی‌ات را یا دقیق‌تر یا به همان شکل برداری و یا تغییراتی بدهی و به جلو بروی.

جوان با بیان اینکه بودجه «خندوانه» هیچوقت از تلویزیون تامین نشده و همیشه اسپانسر داشته است، درباره آرزوهایش برای «خندوانه» گفت: خیلی دلم می‌خواست ما سیستمی را می‌توانستیم داشته باشیم که «خندوانه» سه شب در هفته ولی همه سال را بتواند پخش داشته باشد.

به غیر از محرم و صفر که قرار نیست برنامه‌های کمدی روی آنتن تلویزیون باشند، خیلی باحال بود که می‌شد شرایطی را ایجاد کنیم که «خندوانه» همین‌طور بماند.

وقتی به گذشته نگاه می‌کنم می‌بینم اگر می‌توانستیم فرمول اجرایی را داشته باشیم، آنوقت یک سری کارها را در «خندوانه» حتما نگه می‌داشتیم.

مثل بعضی از بازی‌ها، بعضی از کمپین‌ها و ارتباطمان با بعضی از ارگان‌ها و ان‌جی اوها را حفظ می‌کردیم و کارهای عملیاتی را به شکل روتین و متناوب ادامه می‌دادیم.

مجری خندوانه اظهار کرد: متاسفانه وقفه‌هایی در «خندوانه» اتفاق می‌افتد که طبیعی هم هست. به هر حال ما یک مجموعه خصوصی هستیم که داریم برای تلویزیون کار می‌کنیم.

امکانات ما امکانات زیادی نیست با اینکه به هر حال ما جزو پروژه‌های بزرگ برنامه‌ساز تلویزیون و ایران هستیم ولی واقعیتش این است که یکی از مهمترین چیزهایی که باید داشته باشیم و نداریم مکان است.

ما هیچوقت یک جای ثابت و مستقل برای خودمان نداشتیم. چون وقتی جا داشته باشی می‌توانی برنامه ریزی طولانی مدت بکنی ولی وقتی نداری، مثل آدم‌های مستاجر که مدام باید خانه عوض کنند، مجبوری که محل زندگی‌ات را عوض کنی.

این باعث می‌شود ما هم در این اسباب‌کشی‌ها چیزهایی را از دست بدهیم و برخی از ایده‌ها فراموش می‌شوند.