موسیقی دریل در رپ و هیپ هاپ؛ تاریخچه، ویژگی‌ها و چهره‌های شاخص

وقت صبح – در اوایل دهه ۲۰۱۰، صدای تازه‌ای از صحنه رپ شیکاگو بیرون آمد. موسیقی که کمی بعد، به چنان الگویی تبدیل شد که از آن به طور گسترده وام گرفته می شد. در این مطلب وقت صبح به بررسی موسیقی دریل و تاریخچه آن از ظهور تا اوج خواهیم پرداخت.

موسیقی دریل چیست؟

به گزارش گروه ترجمه و موسیقی وقت صبح، به نقل از masterclass موسیقی دریل (Drill Music) یک زیرژانر هیپ هاپ است که در اوایل دهه 2010 در منطقه ساوت ساید شیکاگو شکل گرفت.

این زیر ژانر به شدت تحت تأثیر موسیقی تِرَپ (Trap) یکی دیگر از زیرژانرهای هیپ هاپ است که از صحنه موسیقی آتلانتا و جورجیا پدید آمد. فضای تِرَپ، فضاهایی تاریک و آهسته دارد و تمرکز شعری آن بر خطرات فعالیت های مجرمانه است.

در اواسط دهه ۲۰۱۰ و در سال ۲۰۱۲ به لطف تک‌آهنگ‌هایی مانند آهنگ «I Don't Like» از Chief Keef ، صحنه دریل از میکس‌تیپ‌های زیرزمینی به جریان اصلی تبدیل شد.

بعدها دریل توسط هنرمندان بزرگ هیپ‌هاپ مانند کانیه وست و دریک نیز تبلیغ شد. رپرها خیلی زود دریلِ شیکاگو را در دیگر شهرهای بزرگ آمریکا مانند نیویورک پذیرفتند که منجر به دریلِ بروکلین شد.

اکنون برخی از موفق ترین فروشگاه های موسیقی دریل، پا را فراتر از مرزهای ایالات متحده نهاده‌اند و در کشورهایی مانند بریتانیا، هلند و استرالیا شعبه دارند.

بخوانید: اختلاف نسل 4 رپ فارسی با نسل یک بر سر چیست؟

تاریخچه مختصر دریل

به گزارش وقت صبح تاریخچه موسیقی دریل به اوایل دهه 2010 برمی گردد، زمانی که صدای موسیقی ترپِ آتلانتا به هیپ هاپ شیکاگو نفوذ کرد:

1. شروع:

هنرمندان Trap مانند Waka Flocka Flame و Gucci Mane تأثیر قابل توجهی بر صدا و جریان موسیقی دریل داشتند، اما مانند بسیاری از صحنه‌های هیپ هاپ، متأثر از فرهنگ محیطی بود که در آن متولد شد.

موسیقی دریل بر طبیعت آشفته و خشونت زیاد در برخی از محله‌های ساوث ساید شیکاگو – به ویژه منطقه‌ای در جامعه وودلاون به نام «درو سیتی» – و تأثیر آن‌ها بر جوانان تکیه دارد.

2. «دریل» خلق شد:

پک من ، خواننده رپ و بومی درو سیتی به‌عنوان اولین هنرمندی شناخته می‌شود که به «دریل» – اصطلاحی که برای توصیف تیراندازی استفاده می‌شود – با تک آهنگ «It's a Drill» در سال ۲۰۱۰ اشاره کرد.

کار او در همان سال به دلیل خشن بودن این موسیقی، خاتمه یافت، اما این آهنگ به الگویی برای هنرمندان آتی مانند Chief Keef تبدیل شد که تک آهنگ او در سال ۲۰۱۲ با نام "I Don't Like" منتشر شد و یک ریمیکس از آن نیز توسط کانیه وست انتشار یافت، و این سبب شد که موسیقی دریل را مورد توجه مردم آمریکا قرار بگیرد.

3. ظهور دریل:

بعد از آن Keef خیلی زوذ با یک کمپانی بزرگ به نام Interscope قرارداد امضا کرد و در آلبوم Yeezus در سال ۲۰۱۳ به کینگ لویی، پیشگامِ موسیقی دریل پیوست.

رپرهای دریل دیگری مانند لیل دورک، لیل ریس، جی هربو و فردو سانتانای فقید از این توجه بهره بردند. درخشش دریلِ شیکاگو کوتاه مدت بود. Keef توسط Interscope در سال ۲۰۱۴ کنار گذاشته شد، اما همچنان در این زمینه فعال باقی ماند، در حالی که موسیقی دریل در سایر نقاط کشور و جهان ریشه دواند.

دریلِ بریتانیا ، تحت تأثیر تمرین شیکاگو، ژانرهای موسیقی الکترونیک مانند گریم، و زندگی در محله‌های پرآشوب جنوب لندن مانند بریکستون، از سال ۲۰۱۵ به یک نیروی رایج در نمودارهای بریتانیا تبدیل شد و منجر به برگزاری کنسرت‌های دریل در ایرلند و استرالیا شد.

4. تمرین بین‌المللی:

دریلِ بریتانیا نیز منجر به ظهور دریلِ بروکلین و دریلِ نیویورک شد، که رپرهای تاثیرگذاری مانند پاپ اسموک و شف جی در آن معرفی شدند و نتیجتا سبب شد که اسموک در سال ۲۰۱۲ "به مهمانی خوش آمدید" را تولید کند.

ویژگی موسیقی دریل

چندین ویژگی خاص، معرفِ موسیقی دریل در ایالات متحده و خارج از آن هستند که در زیر به آنها اشاره می‌شود.

1. جریان( فلو):

هنرمندان دریل شیکاگو تمایل دارند اشعار خود را با سبک آوازی بی‌روح و تقریباً یکنواخت ارائه کنند که فضای احساسی محیط اطرافشان را تداعی می‌کند.

تأثیر موسیقی Trap در استفاده مکرر از کوکِ خودکار برای ایجاد کیفیتی سرد و بی احساس به رپ‌خوانیِ هنرمندان بازتاب می یابد. با این حال، هر دو گونه‌ی دریلِ بریتانیا و به خصوص دریلِ بروکلین از تنظیم خودکار اجتناب می‌کنند و از صدایی رساتر حمایت می‌کنند.

2. ترانه و اشعار:

موج اول موسیقی دریلِ شیکاگو به دلیل محتوای خشونت آمیز اشعار و کیفیت ساده‌ی زبانی، قابل توجه بود. هنرمندان استعاره ها و بازی هوشمندانه کلمات را به نفع سبکی که شبیه گزارش یا خاطره بی احساس بود کنار گذاشتند، که بر موضوعِ غالبا شومِ آهنگ تأکید داشت.

هنرمندان جدیدترِ دریلِ شیکاگو تمرکز شعرهای این زیرژانر را گسترش داده‌اند، در حالی که هم دریلِ بریتانیا و هم دریلِ بروکلین همیشه از یک پالتِ ترانه‌سرایی گسترده‌تر استقبال کرده‌اند.

3. تولید:

تولیدکنندگان دریل شیکاگو مانند Young Chop که بر بسیاری از آهنگ‌های Chief Keef نظارت می‌کردند، از الگوی مشابه موسیقی Trap پیروی می‌کردند: استفاده زیاد از ضرب‌های 808 درام (معمولاً 60 تا 70 ضربه در دقیقه)، تولید در ساده‌ترین حالت و تاکید بر ملودی های گوش نواز.

هنرمندان دریل در بریتانیا، مانند Headie One، از ضرب‌های سریع‌تر و تمرکز بیشتر روی ملودی استفاده می‌کنند، در حالی که دریلِ بروکلین با فضایی زنده‌تر و گرم‌تر متمایز می‌شود.

چهار هنرمند محبوب در موسیقی دریل

چندین هنرمند موسیقی دریل در توسعه این زیرژانر نقش بسزایی داشته‌اند که در ادامه‌ به چهار نفر از مهم‌ترینِ این افراد اشاره خواهیم‌ کرد؛

۱. Chief Keef:

احتمالاً اولین سوپراستار موسیقی دریل شیکاگو، Chief Keef باشد که با آهنگ «I Don't Like» در سال ۲۰۱۲ موفق به کسب جایگاه در میان 20 آهنگ برتر در جدول آهنگ‌های Billboard Hot R&B/Hip-Hop شد.

تحویل بدون عجله و اغلب تبلیغاتی و اشعار تلخ این خواننده، آهنگ موسیقی دریلِ بعدی را جهت دهی کرد. به گزارش وقت صبح موسیقی او گاهی تحت الشعاع اختلافات با هنرمندان دیگر و مشکلات قانونی قرار می‌گیرد، اما تأثیر Keef بر هیپ هاپ قرن بیست و یکم غیر قابل کتمان است.

۲. King Louie:

کینگ لویی بعد از دوستش Pac-Man خواننده رپ شیکاگویی، یکی از اولین حامیان موسیقی دریل بود و آهنگ هایی مانند Gumbo Mobsters در سال 2011 (با Bo$$ Woo) را قبل از اینکه Chief Keef با دریل توجه مردم را به این موسیقی جلب کند، ارائه کرد.

قرارداد این کار در سال ۲۰۱۵ با Epic Records امضا شد. کار کبنگ لویی پس از آنکه مورد اصابت گلوله قرار گرفت، در همان سال ۲۰۱۵ متوقف شد. با این حال او از آن زمان به ضبط برنامه‌هایی پربار می‌پردازد.

۳. Lil Bibby:

لیل بیبی، خواننده رپ شیکاگو، تقریباً بلافاصله پس از انتشار میکس‌تاپش در سال ۲۰۱۳، در فهرست‌های رسانه‌های متعددی به‌عنوان مجری قرار گرفت.

تحویل سریع و جریان پرانرژی او منجر به عقد قرارداد با RCA Records شد، اما در سال 2017، او از اجرای برنامه کناره‌گیری کرد تا بر روی مدیریت شرکت ضبط خود، Grade A Records تمرکز کند.

اولین هنرمند آنها، Juice Wrld، با آلبوم Death Race for Love در سال ۲۰۱۹ در صدر جدول آلبوم‌های بیلبورد قرار گرفت.

۴. Pop Smoke

خشونت با اسلحه باعث کوتاه شدن دوران حرفه‌ای و امیدبخش خواننده رپ نیویورکی پاپ اسموک، بر صحنه‌های دریلِ بروکلین شد. صدای عمیق و پخش متحرک او، آهنگ «Welcome to the Party» او را برجسته کرد و سبب شد این آهنگ پرفروشِ پلاتینیوم سلینگ برای تک‌آهنگ‌ها شود.

اولین آلبوم پس از مرگ او در سال ۲۰۱۹ توانست در صدر ۲۰۰ آلبوم برتر جدول بیلبورد قرار بگیرد، این در حالی بود که همه ۱۹ آهنگ این آلبوم در جدول تک آهنگ ها قرار گرفتند.

مترجم: بابک زمانی

ترجمه: وقت صبح